Το Επί Ματαίω είναι μια οργισμένη και υπερβατική προσευχή ενός στόματος γεμάτου απελπισία.
Είναι ένα βέβηλο ιδιωτικό ευαγγέλιο.
Ένα κάλεσμα στον Θεό να βγει στο μπαλκόνι του.
Είναι χαραγμένο πάνω σε πετρώματα θλίψης και πρωτογονικής μοναξιάς.
Παράλληλα είναι και μια ζοφερή καταγραφή των κυρίαρχων εικόνων της ξεχαρβαλωμένης καθημερινότητας μέσα στην οποία βουλιάζει η ζωή μας.
Είναι σαν να πετάς χαλίκια στον ουρανό.
Τα περισσότερα πέφτουν πάνω στο κεφάλι σου.
