«Δώδεκα μονόλογοι» συνοδευόμενοι από δώδεκα ποιήματα, ένα για κάθε μήνα, παρουσιάζονται στο πρώτο βιβλίο του Σταύρου Σταυρογιαννόπουλου.
Τυχαία χαρακτηριστικά από τον κάθε μήνα γίνονται αφορμή μιας συναισθηματικής ανάμνησης ή μιας λογικής εντύπωσης.
Σκέψεις κι εμπειρίες που ταξιδεύουν στο παρελθόν και στο παρόν, μνήμες που βρίσκουν μια διέξοδο και αλήθειες…
Μικρές αλήθειες που πρέπει να κοιτάμε κατάματα. Ένα σύντομο ταξίδι στο χρόνο, αλλά και μέσα μας, που συμβολικά διαρκεί δώδεκα μήνες, στην πραγματικότητα όμως, παντοτινά.
