Μια ρίζα αυγής
Σε μια στροφή
θα έχουν όλα ξεχαστεί.
Θα πέρναγε καιρός,
θα έπαιρνε ο καιρός
τα γέλια και τα δάκρυα,
τα υπάρχοντα στο χώμα,
τι κοιτάς; και τι θρηνείς;
Προχώρησε απέναντι, εμείς
αντίπαλοι να πούμε πως
ελπίσαμε στο θαύμα.
Κλείσε τ’ αυτιά,
ξερίζωσε το κλάμα,
μια ρίζα αυγής
χρειάζεται το χέρι σου
για να ευδοκιμήσει.
