Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν την  περίοδο 1967-1973. Διαβάστηκαν πρώτα πολυγραφημένα από χέρι σε χέρι, μερικά δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, μετά  μια έκδοση  με λάθος εξώφυλλο και μικρότερο σχήμα και  αμέσως μετά η πρώτη τους έκδοση.  Αθήνα, Φεβρουάριος 1974. Από τον τυπογράφο κι εκδότη της πλατείας Εξαρχείων, Λουκά Γιοβάνη. Και τώρα η επανέκδοσή τους, πιστό αντίγραφο της πρώτης έκδοσης, από τις εκδόσεις Εξάρχεια.

Αντιμετωπίζω αυτό το βιβλίο σαν αυτόνομο και συνολικό έργο τέχνης. Μια κατάθεση ψυχής που αποκτά την  ιδιαίτερη ταυτότητα παρουσίασης της ποιητικής του. Είναι άποψη να δώσω την εξέλιξη της γραφής μου μέσα σε μια χρονική περίοδο.

 Πριν από το βιβλίο αυτό είχα τετράδια με δεκαπεντασύλλαβο και ίαμβο, είχα πεζά και ποιήματα που αναφερόντουσαν στα διαβάσματά μου, όπως όλοι όσοι γράφουν – τίποτα το ιδιαίτερο! Το 1964 δημοσιεύω το  ποίημα o τόπος μου στη Διάπλαση των παίδων, δεν ήταν κακό.

Το βιβλίο αυτό,  περιέχει αποσπάσματα πέντε ανέκδοτων βιβλίων μου  ποίησης, αλλά το ενδιαφέρον μου επικεντρώθηκε στη συνολική ποιητική επικοινωνία με τον αναγνώστη μέσα από τη συγκρότηση αυτού του ποιητικού βιβλίου.  Από τότε που εκδόθηκαν έως σήμερα δεν σταμάτησα  τόσο να δημοσιεύω στα περιοδικά ποίησης όσο και να κάνω ποιητικές αναγνώσεις, αλλά και να παίρνω μέρος διεθνώς σε εκθέσεις ποίησης και νέων τεχνολογιών ή σε ανάλογες του κινήματος Οπτικής Ποίησης. Ανάλογο, τέτοιας ποιητικής  ταυτότητας, βιβλίο έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις ΚΣΥΜΕ, το 2009, με τον τίτλο  ‘  π  ‘ .  http://www.ksyme.org/epsilonkappadelta972sigmaepsiloniotasigmaf.html

Η ανάγνωσή του δεν αρχίζει με ποίηση και οριοθετείται  στο τέλος του η ποιητική αίσθηση συμπληρωμένη με τις σκέψεις για την αναγκαιότητα ή μη της έκδοσης αυτής, σαν μέσο επικοινωνίας. Ποιητική στα όρια της ευαισθησίας μου είπε ένας φίλος.

 Έτσι πριν από την απόφαση της έκδοσης υπάρχει μια συνθετική διάσταση της ποιητικής αίσθησης που θέλω να συγκροτήσω. φυσικά υπάρχει και η  παρέμβαση στα γεγονότα που κυριαρχούν στη ζωή μας. Για παράδειγμα  το κείμενο για το νόημα του αρχηγού, από την ΕΟΝ, άμεση κριτική στους δικτάτορες.  Και από την άλλη η ιδεολογική προσέγγιση του αναγνώστη με το πρόταγμα ισότητας : είσαι ποιητής των πάντων. Τελειώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου θέλω να έχει κυριαρχήσει η ποιητική αίσθηση που θέλω να δημιουργήσω.

Θα ήθελα να σημειώσω πως το γράμμα προς τον αναγνώστη και το ποιός είναι ο λόγος να τα εκδώσω έρχονται σαν αναγκαιότητα να τα συμπεριλάβω στην έκδοση  γιατί μετά από την οργάνωση του περιοδικού Λωτός , την 1η εβδομάδα ξένης Ποίησης, τις εβδομαδιαίες ομιλίες στο Πειραματικό Θέατρο της Μ. Ριάλδη, μετά το Χαγιάτι και τις ποιητικές βραδιές κάθε Τετάρτη και τις τόσες  άλλες παράλληλες ποιητικές εκδηλώσεις …λαμβάνοντας τουλάχιστον 60 ποιητικές συλλογές κάθε μήνα  και ζώντας μέσα στη χούντα σε κατάσταση ημιπαρανομίας οι απόψεις μου οριοθετήθηκαν ανάλογα. Και βέβαια υπήρχαν κάποιοι που διάβαζαν επαγγελματικά την ποίηση: σε αυτούς  αναφέρεται και ο ανάλογος αφορισμός. Τότε υπήρχαν και τους ήξερα πολύ καλά, σήμερα; Ποιος είναι ο σημερινός αναγνώστης κι η ποιητική ψυχή του; Και βέβαια να εξηγήσω εδώ, πως όταν δεν χρειάζομαι να προσδιορίσω κάποια ιδιαίτερη ποιητική αίσθηση και παρέμβαση, δεν καταφεύγω σε αυτού του είδους την έκδοση, αλλά σε μια απλή ποιητική συλλογή.

Φυσικά θέλω να πω την σημασία που είχαν για μένα  τα περιοδικά ποίησης που διάβασα στη γαλλική και στην ελληνική γλώσσα, την σημασία της ποιητικής μου βιβλιοθήκης  που περιείχε και την αγγλική γλώσσα, αλλά και τους ποιητές που γνώρισα και που συνδέθηκα τότε, δηλαδή τον Α. Εμπειρίκο, τον Γ. Ρίτσο, τον Μ. Μουντέ, τον Μ. Αυγέρη, τον Ν. Παππά, την Ρ. Μπούμη-Παππά, τον Τ. Παπατσώνη, τον Τ. Σινόπουλο και πολλούς άλλους νεώτερους.    ‘Έγραφα σε έναν φίλο: Σε ένα βιβλίο λοιπόν μπορείς να δημιουργήσεις μια  + ολική υπέρβαση στην παρουσίαση, έτσι που να πετύχεις μια ουσιαστικότερη ποιητική αίσθηση κι όχι απλά μια παράθεση καλών ποιημάτων. Όχι μόνον ό,τι ονοµάζουµε διεπιστημονικό  ή επικοινωνία διαφορετικών καλλιτεχνικών αισθήσεων για να παρουσιαστεί το ανείπωτο με δύναμη ή(κατά Ξενάκη) διαγνωσιακό λόγο που μπορεί να φέρει σε πέρας μια διασύνδεση δι-αισθητική τέτοια που να δημιουργεί έργα πολύτεχνα , πολύπλευρα και ελεύθερα από τρόπους παρουσίασης. Και στο ‘ π ‘ αλλά και στα  ’ αποσπάσματα ‘ ασκώ μια τέτοια ελευθερία παρουσίασης  και ήταν ανατρεπτική η αίσθηση  και συγκίνησε  αυτούς που περίμενα πως θα καταλάβουν!  Το ζήτημα της συγκρότησης ποιητικής αίσθησης εμπεριέχει αυτή τη συνολική αίσθηση που βρίσκω να διέπει τα πάντα. Τόσο η ψυχή και το σώμα, όσο και αναπόσπαστα τμήματα του ενός  με το άλλο, βρίσκονται σε μια συνεχή διάδραση  τέτοια που ολοκληρώνουν τη σχέση φύση- ανθρώπινο κορμί.

Επανέκδοση λοιπόν ενός ποιητικού βιβλίου που δεν μπορεί να συμπεριληφθεί σε άπαντα, γιατί έχει την αυτόνομη συνολική παρουσία του.  

Και όπως λέει ο Θανάσης Μουτσόπουλος στην μεγάλη του έκθεση για τη γενιά του ‘ 70: Πριν από δύο-τρία χρόνια και με αφορμή μια έκθεση για τα χρόνια του ’70 στην Ελλάδα «Μεγάλη Αναταραχή: πέντε ουτοπίες λίγο πριν και λίγο μετά από το ’70», στήριζα ολόκληρη την ύπαρξη ενός εναλλακτικού δρόμου, ενός «underground» αν είναι δόκιμος ο όρος, στην Αθήνα των συνταγματαρχών στη δουλειά του Κωστή. Τότε έγραφα για αυτόν: Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο Κωστής Τριανταφύλλου θα αναπτύξει μια πολυδιάστατη δράση σε μια σειρά από καλλιτεχνικές περιοχές, από τους σχεδιαστικούς πειραματισμούς ως την ποίηση, την αρθρογραφία, την έκδοση περιοδικών, τη διοργάνωση εκδηλώσεων. Ιδρυτής και εκδότης του πολύ επιδραστικού περιοδικού Λωτός… Επίμονο στοιχείο που διαπερνάει όλη τη δουλειά του  ένα χιούμορ σαρκαστικό και αναρχικό, ένας χλευασμός για την εξουσία και τις συμβάσεις κάθε είδους. Ο  «τρελός» -πρωταγωνιστής και leitmotiv σε πολλά έργα του Κωστή αυτής της περιόδου θα αποτελέσει για τα ελληνικά ‘70s, ό, τι η Κραυγή του Munch για το νορβηγικό fin-de-siècle: ένα απελπισμένο ξέσπασμα όταν τα πράγματα δεν πάνε άλλο.

Ακόμα και η επιλογή να παρουσιάσω μόνον αποσπάσματα  και ένα γράμμα που να εξηγεί γιατί θέλω  να τα εκδώσω κι αν έχει αυτό κάποιο νόημα, είμαι σίγουρος πως δείχνει το αυθεντικό χαρακτηριστικό που με διακατέχει στη δημιουργία μιας ποιητικής αίσθησης που με ενδιαφέρει

           σκοπός της ζωής μου                να μου χαρίσετε

                                                                                                                 τον πονοκέφαλό σας!

                                                                                                                                                        ( ο Άγιος )