Ο Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλος παρεμβαίνει με ένα δυναμικό γλωσσοκεντρικό ύφος και στον ποιητικό χώρο. Δεν είναι απλό παιχνίδι με τις λέξεις, είναι τομή στο ίδιο του το σώμα, είναι κατακερματισμός ζωής μέσα από απουσίες, καημούς και τραγούδια που επανέρχονται σε ρυθμούς 9/8 για να ιστορήσουν να κλάψουν να ειρωνευθούν και να πονέσουν βαθειά.
