Δανειζόμενος ένα μουσικό όρο για τον τίτλο του βιβλίου του, ο Χάξλεϊ υφαίνει με αριστουργηματικό τρόπο μια πολυεπίπεδη πλοκή βασισμένη στις αντιθέσεις μιας πληθώρας χαρακτήρων, που ανήκουν στην άρχουσα τάξη και στην ελίτ της διανόησης της εποχής του. Μέσα από τις επιμέρους ιστορίες, εμβαθύνει σε θέματα διαχρονικά όπως ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, η απιστία, οι κοινωνικές διακρίσεις. Ο μόνιμος προβληματισμός του Χάξλεϊ για το διχασμό ανάμεσα στο πάθος και τη λογική βρίσκει την πληρέστερη έκφρασή του σ’ αυτό το μυθιστόρημα ιδεών, που ακόμα και σήμερα προκαλεί αίσθηση στον αναγνώστη με την τόλμη των περιγραφών του.
