«ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΟ ΛΑΟΥΘ: `ΠΤΩΧΟΣ, ΠΤΩΧΟΤΑΤΟΣ ΕΙΣ ΞΕΝΗΝ ΓΗΝ ΑΚΛΑΥΣΤΟΣ`»:
Ο Ανδρέας Κάλβος πέθανε στο Λάουθ, στην κομητεία του Lincoln (Lincoln-shire) της ανατολικής Αγγλίας, την Τετάρτη 3 Νοεμβρίου του 1869· κηδεύτηκε τη Δευτέρα 8 Νοεμβρίου και θάφτηκε στο νεκροταφείο της Αγίας Μαργαρίτας. Ήταν εβδομήντα εφτά χρονών. Το πιστοποιητικό θανάτου του έγραφε: `Professor of Languages and Mathematics`. Τον θάνατό του τον συνόδεψαν μερικές τυπικές καταχωρίσεις στον επαρχιακό αγγλικό τύπο, ενώ μία νεκρολογία του δημοσιεύτηκε στην κερκυραϊκή εφημερίδα `Ενότης` λίγες μέρες μετά, στις 27 Νοεμβρίου. Η νεκρολογία, που εμφανίστηκε κατόπιν μεταφρασμένη στην εφημερίδα The Lincolnshire Chronicle (4 Φεβρουαρίου 1870), ήταν άτιτλη και ανυπόγραφη, αλλά πιθανότατα προερχόταν από τον φίλο και ομοϊδεάτη του, τον φιλόσοφο και παλαιό καθηγητή της Ιονίου Ακαδημίας, Πέτρο Βράιλα Αρμένη (1813-1884), τότε πρεσβευτή της Ελλάδας στο Λονδίνο, ο οποίος και είχε παρευρεθεί στην κηδεία του.
Ο θάνατός του δεν ήταν για τους συγχρόνους του αυτό που θα ήταν για μας σήμερα... Η νεκρολογία που δημοσιεύτηκε στην κερκυραϊκή εφημερίδα επικεντρωνόταν στον πατριωτισμό, στην πολιτική εντιμότητα και στη λογιοσύνη του και αφιέρωνε μόνο λίγα γενικά λόγια στο ελληνόγλωσσο ποιητικό του έργο -το μόνο γνωστό τότε-, υπερβάλλοντας μάλιστα ως προς την εκτίμηση και την αποδοχή της ποίησής του στην Ελλάδα:
Τα πρώτα ποιητικά δοκίμια του Κάλβου πνέοντα ακραιφνή πατριωτισμόν και υπό λαμπράς φαντασίας ζωογονούμενα μαρτυρούσι πόσον ήθελε διακριθή εις το ανθοφόρον αλλά δυσεπίβατον στάδιον της ποιήσεως, και ου μόνον των ομογενών αλλά και των αλλοδαπών εφείλκυσαν την προσοχήν [...].
Για τον συντάκτη, λοιπόν της νεκρολογίας, ο Κάλβος ήταν και ποιητής - ή καλύτερα κάποτε είχε υπάρξει και ποιητής: `Αλλ` ο Κάλβος`, συνέχιζε, `εγκαταλείψας τας μούσας επεδόθη μετ` ου πολύ αποκλειστικώς σχεδόν εις την φιλοσοφίαν`. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]