(. . .) Η ελληνική λαϊκή διακοσμητική είναι ιδιαίτερα πλούσια στις εκφράσεις της και η κεντητική και η υφαντουργία δύο από τους πιο ποικιλόμορφους κλάδους της. Σφραγίδα της ήταν μέχρι τώρα ότι επικράτησε η καλαισθησία στη διαλογή των σχεδίων που θα συνέχιζαν την παράδοση και ότι αφομοίωσε τα πάντα με έμφυτη φιλοκαλία, αναπλάθοντάς τα σύμφωνα με τις βιοτικές ανάγκες του τόπου. Σήμερα, κανένας δεν είναι πια υποχρεωμένος να κεντήσει για να στολιστεί. Αν το κάνουμε είναι γιατί μας ευχαριστεί η απασχόληση. Οπότε, είναι πάλι χρήσιμο να προσφεύγουμε στα πατροπαράδοτα σχέδια, να τα εξελίσσουμε και να τα προσαρμόζουμε έντεχνα στο περιβάλλον μας. Αυτός είναι ο σκοπός των τριών βιβλίων που έχει εκδώσει το Μουσείο Μπενάκη και φέρουν το όνομά μου. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]