Το βιβλίο μιλά για:
— Τα ψεύτικα σημάδια που νομίζεις ότι διακρίνεις στη διαδρομή της ζωής σου και που πάντα σε ξεγελούν γιατί άλλα σε περιμένουν στη γωνία που δεν μπορείς ν` τα αποφύγεις.
— Τα δρομολόγια του έρωτα που δεν έχουν ανταπόκριση,
γιατί άλλοτε περιμένεις στο σταθμό του, ώρες πριν άδικα,
γιατί άλλοτε έχει φύγει το τρένο του, πριν φτάσεις,
γιατί άλλοτε συμβιβάζεσαι με μια θέση στο τελευταίο βαγόνι
του «μουτζούρη» ή γιατί άλλοτε συγκρούεσαι μετωπικά μ’ αυτόν.
— Τη διαδρομή μιας μάνας που σαν βαρκάρης οδηγεί τα παιδιά της στη νηνεμία μέσ` από τις δικές της φουρτούνες.
— Τη συνέχεια του μυθιστορήματος «Ο βαρκάρης και τ’ απόνερα», αλλά κι από μόνο του κάνει τη δική του αυτόνομη διαδρομή.