Τη δεκαετία του `60 γεννήθηκαν οι φιλίες, οι ουτοπίες και οι ψευδαισθήσεις, προκλήθηκαν μέσα μας τριγμοί στα αυτονόητα, ακούστηκαν αιρετικές φωνές και προκλητικά παραμερίστηκαν κούφιες δοξασίες, καλλιεργήθηκε η νεανική χειραφέτησή μας, δεμένη με το αίσθημα ενός πολύτιμου πληθυντικού αριθμού.
Τα φοιτητικά χρόνια, η χαμένη και η διαρκώς κερδισμένη Άνοιξη, η μαχόμενη αμφιβολία και η απτή, σωματική σχέση με την Ιστορία. Αλλά και με την Ιστορία της καθημερινότητάς μας, που, χαμένοι μέσα της, αισθανόμασταν πως βασικό καθήκον προς αυτήν ήταν να επιχειρήσουμε να την ξαναδιαβάσουμε και ει δυνατόν να την ξαναγράψουμε με άλλη σύνταξη και άλλη γραμματική. [...]