Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, αυτό το όντως δύσβατο βιβλίο της Κ. Διαθήκης, ελκύει πάντοτε το ενδιαφέρον και την αγάπη των ανθρώπων εξαιτίας του σπάνιου πλούτου που κρύβει στα σπλάχνα του.
Το προφητικό και αποκαλυπτικό αυτό βιβλίο της Αποκάλυψης προσφέρεται για πολλές αναγνώσεις, αλλά και προσφέρει πολλά. Εμείς το διαβάζουμε εκκλησιαστικά. Και χαιρόμαστε την αρχιτεκτονική του αρτιμέλεια, τη φιλολογική του δομή και το σχεδιασμό. Στεκόμαστε με ευλάβεια μπροστά στις πολλές εικόνες και τα σύμβολά του και αναζητούμε τις πραγματικότητες στις οποίες παραπέμπουν. Βρίσκουμε στο βιβλίο αυτό μια εικόνα της Εκκλησίας μέσα στο περιβάλλον της, στο τέλος του πρώτου μ.Χ. αιώνα, αλλά και στο ένδοξο-εσχατολογικό της μέλλον. Μαθαίνουμε, δηλαδή, για τα μέτωπα, με τα οποία τώρα συγκρούεται, αλλά και για την τελική της καταύγαση. Από το βιβλίο αυτό εμπνεόμαστε ελπίδα, αλλά και αγωνιστικότητα, που είναι εκφράσεις της γνήσιας πνευματικότητας. Δεν μας προκαλούν φόβο οι ζοφερές του εικόνες αλλά λαχτάρα για μείωση του πολύμορφου κακού, για δικαιοσύνη, για απαλλαγή από τις πολυώνυμες αντίθεες δυνάμεις. Οι τελικές του οράσεις μας κάνουν να νοσταλγούμε τα έσχατα στην πληρότητά τους. Ο λατρευτικός του τέλος τροπισμός μας δείχνει το δρόμο για ανακάλυψη και εκτίμηση του άλλου `τόπου και τρόπου` των Χριστιανών, δηλαδή του τόπου και τρόπου της Ευχαριστίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
