Κρίμα! Ποτέ δεν είχαμε Ομόνοια. Πάντα χωρισμένοι. Τόσα παθήματα και κανένα δε μας έγινε μάθημα. Μα κι ετούτη η Πατρίδα να τρώει τα σπλάχνα της! Ακόμη μεγαλύτερο κρίμα! Φιλόδοξοι πολιτικοί: αριβίστες, χωρίς ίχνος ευθύνης, αερολογούν χωρίς ντροπή καθημερινά. Ψηφίσματα του σκοταδιού, νόμοι άδικοι, καταπιεστικοί για τα χαμηλά στρώματα κι ελαφρυντικοί για τους κατέχοντες. Πάντα τα ίδια σε τούτο τον ιερό, τρισένδοξο τόπο! Τόσες συμφορές και η σύνεση, όχι μόνο απουσίαζε, αλλά `καιροφυλακτούσε κρυμμένη πίσω από το παραβάν της δολιότητας`, έτοιμη, ασύνετη και χαίρουσα, να επωφεληθεί από την αποτυχία του πολιτικού της αντιπάλου. Αυτά δεν έχουν τελειωμό για το γένος μας. Ίσως γιατί η μωρία ξεπέρασε τη σοφία και σε λόγους και σε πράξεις. Συνδυαζόμενη δε η μωρία με την αλαζονεία είναι ό,τι χειρότερο. Κι εδώ στην Πατρίδα μας δυστυχώς είχαμε και συνεχίζουμε να έχουμε περίσσευμα απ` αυτές.
Το μεγαλύτερο κακό όμως είναι που σε αρκετούς με τις ανωτέρω `αρετές`, εμείς οι πολίτες, εμπιστευόμαστε τις τύχες μας με αποτέλεσμα πολλές φορές στο παρελθόν να υποστούμε μεγάλες συμφορές και σαν Έθνος και σαν λαός. Αλλά και πάλι η μωρία νικήτρια...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
