Το βιβλίο αποσκοπεί κατά κύριο λόγο στην παρουσίαση των επιλογών και των πρακτικών που οδήγησαν τη δημόσια ασφάλιση υγείας στην κατάρρευση, με τα `συμπτώματα` που αναδεικνύει να συναντώνται σε όλους σχεδόν τους δημόσιους οργανισμούς της χώρας ως αποτέλεσμα της σταδιακής θεσμικής αποσάθρωσης του δημόσιου τομέα κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Παρά το άμεσο ύφος γραφής του, το βιβλίο δεν είναι καταγγελτικό. Εντούτοις η κριτική προσέγγιση του συγγραφέα σχετικά με τη διαδικασία θεσμικής ρύθμισης και λήψης αποφάσεων στο τόσο κρίσιμο πεδίο της υγείας, καταδεικνύει την αδράνεια που η κεντρική διοίκηση έδειχνε επί σειρά ετών απέναντι σε τάσεις και οικονομικά μεγέθη και η οποία τελικά οδήγησε στη σημερινή κατάληξη. Εξάλλου, στο βιβλίο παρουσιάζονται και πρωτοβουλίες προόδου και καινοτομίας που, αν είχαν επιχειρηθεί νωρίτερα, οι `αντοχές` του συστήματος υγείας απέναντι στην κρίση θα ήταν διαφορετικές.
Μέσα από την παράθεση των εμπειριών του συγγραφέα από την άσκηση διοίκησης σε αυτό που ονομάζουμε `κράτος`, το εν λόγω έργο αναδεικνύει εμφατικά το εξής: όπως ακριβώς επί δεκαετίες η δημόσια ασφάλιση υγείας απομακρυνόταν από το αυτονόητο οδεύοντας προς το αδιανόητο, έτσι και σήμερα, κάτω από τις πρωτοφανείς οικονομικές συνθήκες που βιώνει η χώρα, πρέπει περισσότερο από ποτέ να αναζητήσει πρωτίστως το αυτονόητο, δηλαδή τη βιωσιμότητα της, η οποία είναι τόσο αναγκαία για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και την άρση των ανισοτήτων που η κρίση έχει προκαλέσει.
Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως είναι αναγκαία η απομάκρυνση από την αποκλειστικά δημοσιονομική οπτική των θεμάτων υγείας και η υιοθέτηση της -αυτονόητης- θέσης ότι η επένδυση στην υγεία με ορθολογικό τρόπο αποτελεί προϋπόθεση και όχι τροχοπέδη για την πολυπόθητη ανάπτυξη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]