Ο Μισέλ Μολλά ανασυνθέτει τους ιστορικούς σταθμούς και τις πολιτιστικές και κοινωνικές επιπτώσεις της σχέσης με τη θάλασσα που έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της Ευρώπης και του πολιτισμού της. Γιγάντια χερσόνησος, αγκαλιασμένη από τις θάλασσες, η Ευρώπη τις βίωσε, πράγματι, ως σύνορα του φόβου ή όχθες της ελπίδας, ως ακούραστους φορείς εμπορευμάτων, ιδεών, ανθρώπων. «Στο Νότο βρίσκεται η Μεσόγειος, με τους αρχαίους πολιτισμούς της, τους ορίζοντες του ελληνικού και του αραβικού κόσμου, της Εγγύς Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, του Ισλάμ και του πετρελαίου. Στο Βορρά ζει ο κόσμος των Βίκινγκς, των σάγκα, της ρέγκας, του σολομού και της φάλαινας, του Πόλου και του πετρελαίου της Βόρειας Θάλασσας. Στη Δύση, εκτείνεται η απεραντοσύνη του Ωκεανού - αν και σήμερα έχει κατά πολύ χάσει το νόημά της - με τους ορίζοντες της Αμερικής και της Αφρικής, και πιο μακριά, οι μυθικές Ινδίες, Δυτικές και Ανατολικές, οι χώρες των έγχρωμων πληθυσμών - ένας αχανής κόσμος αγνοημένος ή ελάχιστα γνωστός ως το τέλος του Μεσαίωνα, ο οποίος ωστόσο απέκτησε θεμελιώδη σημασία για την Ευρώπη. Η θάλασσα απομονώνει και συνάμα ενώνει».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]