Από τα τέλη της δεκαετίας του `70 είχε διατυπωθεί στον τόπο μας η πρόταση για ένα `ελληνικό διάβασμα του Αριστοτέλη`. Την ίδια δεκαετία πλήθαιναν οι προσπάθειες για την ακριβέστερη κατανόηση της βυζαντινής παράδοσης. Στις μέρες μας το αίτημα για την επανεκτίμηση της ευρύτερης πνευματικής μας κληρονομιάς (αρχαιοελληνικής και χριστιανικής) γίνεται ισχυρότερο, αποκτά στρατευμένους υποστηρικτές, και από ευχή ορισμένων πρωτοπόρων έχει ήδη φτάσει να θεωρείται ένας από τους όρους της πολιτιστικής μας επιβίωσης. Ο συγγραφέας της παρούσας μελέτης αποδέχτηκε και υιοθέτησε από τα χρόνια των πανεπιστημιακών του σπουδών τις παραπάνω πνευματικές κατευθύνσεις. Με τις μεταπτυχιακές του σπουδές, με τα πρώτα δημοσιεύματά του και με τη διδασκαλία συναφών μαθημάτων τις υπηρέτησε και συνεχίζει να τις υπηρετεί στο μέτρο των δυνάμεών του. Με την παρούσα μελέτη επιχειρεί ένα ακόμη μικρό βήμα. Να προσεγγίσει ένα βασικό έργο της αριστοτελικής φιλοσοφίας, τα Φυσικά, με αφετηρία, α) τα μεθοδολογικά δεδομένα της ίδιας της αριστοτελικής σκέψης, και β) ορισμένες ερμηνευτικές θέσεις της χριστιανικής γραμματείας. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]