Ο ασκητισμός, ως οδός ελευθερίας, ανήκει στον πυρήνα του χριστιανικού ευαγγελίου. Το γεγονός ότι στην ορθόδοξη θεολογία η `άσκηση` είναι μια άλλη λέξη για τη χριστιανική ύπαρξη, ότι κατονομάζει τη δομή, τη δυναμική και την εσχατολογική αναφορά της ελευθερίας μας ως μελών του Σώματος του Χριστού, αποτελεί μαρτυρία βιβλικής αυθεντικότητας αυτής της θεολογίας. Ασκητισμός σημαίνει παραίτηση από το ίδιον θέλημα, αυθυπέρβαση και αυτοπροσφορά, αγάπη προς τον συνάνθρωπο και σεβασμό προς την κτίση, ως έκφραση του εν Χριστώ και κατά Χριστόν ζην. Ό,τι κλείνει τον άνθρωπο στην εσωτερικότητά του, ό,τι ενισχύει την ενασχόλησή του με τον εαυτό του και την ευδαιμονιστική αυτοπραγμάτωσή του, είναι ξένο προς την ασκητική παράδοση της Ορθοδοξίας. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
