Το βιβλίο έχει ως αντικείμενο τη νέα αστρονομία, τις παρατηρήσεις που σημειώθηκαν με το τηλεσκόπιο και το μικροσκόπιο, την αρχή της αδράνειας, τα πειράματα στο κενό, την κυκλοφορία του αίματος, τις μεγάλες κατακτήσεις του λογισμού κλπ., αλλά στοχεύει και στην έκθεση των μεγάλων ιδεών και των μεγάλων θεμάτων τα οποία στάθηκαν στο κέντρο εκείνης της «επανάστασης»: την απόρριψη της ιερατικής ή ερμητικής αντίληψης της γνώσης, την επανεκτίμηση της τεχνικής, τον υποθετικό ή ρεαλιστικό χαρακτήρα της γνώσης που αποκτάμε στον κόσμο, τις απόπειρες να χρησιμοποιήσουμε - και στην περίπτωση του ανθρώπινου κόσμου - τα μοντέλα της μηχανιστικής φιλοσοφίας, τη νέα παρομοίωση του Θεού με τον μηχανικό ή τον ωρολογοποιό, την εισαγωγή της διάστασης του χρόνου στην εξέταση των φυσικών γεγονότων. Αναμφισβήτητα ό,τι εμείς αποκαλούμε «επιστήμη» απέκτησε εκείνη την εποχή ορισμένα από εκείνα τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά που ακόμη και σήμερα διατηρεί και τα οποία δικαιολογημένα φάνηκαν στους πατέρες θεμελιωτές ως κάτι το πρωτόγνωρο στην ιστορία του ανθρώπινου είδους [. . .].

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]