Η εικόνα του προσώπου (ιδίως επαγγελματιών ή διασημοτήτων του χώρου της τέχνης, της μόδας και του αθλητισμού) παρουσιάζει στη σύγχρονη κοινωνία σημαντική περιουσιακή αξία, εξαιτίας και της ραγδαίας εξέλιξης των ΜΜΕ και του διαδικτύου.

Ενώ γίνεται δεκτό ότι η παράνομη εκμετάλλευση της εικόνας προσώπου συνιστά προβολή της προσωπικότητάς του, η νομολογία μας αμφισβητεί τη δυνατότητα αποζημιώσεως της περιουσιακής ζημίας από την προσβολή αυτή.

Η παρούσα μελέτη, προσεγγίζοντας το πρόβλημα μέσω της τυπολογίας των περιπτώσεων που έχουν εμφανιστεί στην πράξη, θεμελιώνει την συνδρομή του αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ προσβολής και ζημίας υπό την μορφή της αμοιβής για τη δόση της συναίνεσης και συνεπώς την αξίωση αποζημιώσεως της περιουσιακής ζημίας, προσδιορίζει τη σχέση της με τις αξιώσεις με βάση τις διατάξεις περί μη γνήσιας διοίκησης αλλοτρίων και αδικαιολογήτου πλουτισμού και διακρίνει τις περιπτώσεις, όπου επιβάλλεται η αποκατάσταση της ηθικής βλάβης και όχι της περιουσιακής ζημίας.

Η μελέτη προτείνει περαιτέρω την αναλογική εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 65 παρ. 2 εδ. β του ν. 2121/1993 επί προσβολής της εικόνας του προσώπου, ώστε η αποζημίωση να υπολογίζεται στο διπλάσιο της συνήθους ή νόμιμης αμοιβής του.