Εξακολουθεί να επικρατεί η εντύπωση ότι η ευρωπαϊκή και ειδικότερα η ελληνική Αριστερά στερούνται ενός συνολικού και αξιόπιστου σχεδίου απέναντι στη λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας. (...) Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια πυκνώνουν τα φανερώματα μιας εναλλακτικής πρότασης διεξόδου από το αυτοαναφερόμενο σύμπαν της «ενιαίας σκέψης». Διαφαίνονται, ευκρινώς πια, μερικές κεντρικές ιδέες, που ανταποκρίνονται σε γενικεύσιμα συμφέροντα των ανθρώπινων κοινωνιών σε ολόκληρη την υφήλιο. Τα συμφέροντα αυτά συνίστανται στη διατήρηση των όρων της κοινωνικής αναπαραγωγής, όρων φυσικών, κοινωνικών και πολιτικών. Οι όροι αυτοί συνίστανται χονδρικά στο οικοσύστημα, στην οργανωμένη κοινωνική εργασία, στους θεσμούς του δημοκρατικού κράτους δικαίου. Οι όροι της κοινωνικής αναπαραγωγής απειλούνται ευθέως από τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική, με βάση όχι μόνο τις εξαγγελίες της, αλλά το ίδιο το αρνητικό ισοζύγιό της. Σε αυτή τη φάση, λοιπόν, απαιτείται να αρθρωθεί αποφασιστικά μία πειστική και σωστική απάντηση, με στόχο τη διατήρηση της απειλούμενης σήμερα ουσίας της κοινωνικής συνύπαρξης. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]