Η θρησκευτικότητα της Ευρώπης είναι προβληματική και απαιτεί φιλοσοφική πραγμάτευση, δηλαδή μιαν αυτοκριτική αντιμετώπιση της θρησκευτικής κρίσης του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Από το ζενίθ της θρησκευτικότητας με το μεσαιωνικό εκχριστιανισμό περνάμε στο ναδίρ της πιστεύουσας συνείδησης με το νεωτερικό αποχριστιανισμό της Ευρώπης. Η εκκοσμίκευση είναι αμφίσημη: ούτε μόνο θετική ούτε απλώς αρνητική, αλλά οπωσδήποτε προβληματική και δισήμαντη, συνάμα θετική και αρνητική. (. . .) Γιατί άραγε η θρησκεία περνά από το κέντρο στο περιθώριο της ζωής του ευρωπαίου ανθρώπου; Πώς σημειώνεται η μετάβαση της πίστης από το επίκεντρο στην περιφέρεια του σύγχρονου πολιτισμού; Για ποιον λόγο αποχρωματίζεται η Ευρώπη θρησκευτικά;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]