[...] Το μεγαλύτερο μέρος της σωζόμενης ποίησης του Πινδάρου το απαρτίζουν οι επίνικοι, άσματα τα οποία εξυμνούσαν τη νίκη κάποιου ατόμου σε κάποια σπουδαία αθλητική διοργάνωση και τα οποία ανήκουν στο είδος της χορικής ποίησης. Για την καλύτερη κατανόηση και της πινδαρικής ποίησης θα πρέπει να τονίσουμε το γεγονός ότι οι καταβολές της χορικής ποίησης βρίσκονταν στις αποστροφές των διαφόρων μελών ενός χορού, κάτι που γίνεται εμφανές στο πρώιμο παρθένιο του Αλκμάνα· εκεί βλέπουμε ουσιαστικά τον παιγνιδιάρικο διάλογο των μελών ενός χορού παρθένων. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
