Ήταν οι επιθυμίες μου πέρα για πέρα τιποτένιες ή μήπως εξαπατούσα απλώς τον εαυτό μου; Ενεργούσα πράγματι από την αρχή ως το τέλος σαν σκλάβος των κοινωνικών συμβάσεων; (Γιουκίο Μισίμα)
Η ψυχική και πνευματική περιπέτεια ενός νεαρού γιαπωνέζου, που σιγά σιγά διαπιστώνει πως δε νιώθει καμιά σαρκική έλξη για το άλλο φύλο, περιγράφεται εδώ με συγκλονιστική ειλικρίνεια. Πρώτα το παιδί και κατόπιν ο έφηβος θα περάσει διαδοχικά μέσα από μια πλατιά γκάμα ερωτικής ευαισθησίας και σαδιστικών φαντασιώσεων: από τον "άφωνο θαυμασμό" που του προκαλεί ένα ζευγάρι μπλουτζήν, στη σεξουαλική αναστάτωση μπροστά στην εικόνα του μαρτυρίου του Αγίου Σεβαστιανού· από το παιδικό πάθος της "μεταμφίεσης" στις εφηβικές ταυτίσεις του με διάσημα γυναικεία πρότυπα· από την παραποίηση ενός παραμυθιού που προσαρμόζεται στις ασύνειδες σεξουαλικές του τάσεις, στην τελετουργική φαντασίωση της ανθρωποφαγίας του ωραίου συμμαθητή του... Μέσα από τις σελίδες των "εξομολογήσεών" του, ο Μισίμα προσπαθεί να ανιχνεύσει με εκπληκτική διεισδυτικότητα και ιδιάζουσα ποιητική δύναμη, όλα τα πρωταρχικά στοιχεία που οδήγησαν στη σύνθεση της προσωπικότητάς του. Δέσμιος ενός άτεγκτου πατριαρχικού συστήματος, που τον διχάζει καλλιεργώντας του μια "ψεύτικη συνείδηση", θα διαπιστώσει, τελικά, το ανέφικτο μιας υπέρβασης της ανορθόδοξης σεξουαλικής του τάσης: η απεγνωσμένη απόπειρα επίτευξης του "φυσιολογικού" με την εύθραυστη και χαριτωμένη Σονόκο θ΄ αποτύχει.