[...] Τα «Ταξίδια στην Ελλάδα» αναφέρονται στην Ελλάδα. Δεν έχουν όμως τίποτα το documentaire, δεν εικονίζουν την Ελλάδα της εποχής μεταξύ δύο πολέμων. Είναι εντυπώσεις καθαρά υποκειμενικές και, τις περισσότερες φορές, συναισθηματικές. Ο τόνος σ’ αυτές δεν είναι σε ό,τι είδα, αλλά στο τι αισθάνθηκα μπροστά σε ό,τι έβλεπα. Εκφράζουν τα «κινήματα» της ψυχής και της φαντασίας που μου προκαλούσαν τα μέρη που επισκεπτόμουν.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
