Δον Κιχώτης
Don Quijote (τίτλος πρωτοτύπου)
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-256-192-8
Εξάντας, Αθήνα, 10/1994
1η έκδ.
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
Γλώσσα πρωτοτύπου: Ισπανικά
€ 27.39 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
17 x 24 εκ., 952 γρ., 550 σελ.
τ. 1 από 2
Περιγραφή

Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ ΝΤΕ ΛΑ ΜΑΝΤΣΑ
Αυτό που ώθησε τον Θερβάντες να γράψει τον Δον Κιχώτη ήταν, αφενός, η βαθιά και πλατιά γνωριμία του με τη ζωή, κι αφετέρου, η πίστη του πως η λογοτεχνία δεν είναι κάτι για να περνάει η ώρα, παρά κάτι που πρέπει να διδάσκει και να τονώνει τους ανθρώπους, ώστε και αυτοί να τα βγάζουν πέρα με τις δυσκολίες της ζωής, ακολουθώντας σωστούς και ηθικούς τρόπους, και τους συνανθρώπους τους να βοηθάν για τον ίδιο σκοπό.
Εύλογο λοιπόν ήταν να γράφει ένα έργο με το οποίο να καυτηριάζει την αντίληψη που υπήρχε εκείνο τον καιρό πως η λογοτεχνία δεν έχει άλλο προορισμό απ` το να ψυχαγωγεί και να διασκεδάζει τον κόσμο, όπως ένα τραγούδι ή ένας χορός ή ένα ποτήρι κρασί. Εξ ου κι η μεγάλη διάδοση των βιβλίων της ιπποσύνης, που σ` όλο σχεδόν το 16ο αιώνα κυριαρχούσαν στο αναγνωστικό και το ακροαστικό κοινό. Και λέμε `ακροαστικό`, διότι η μεγάλη μάζα των ανθρώπων ήταν τότε αγράμματοι, κι ο πολύς κόσμος επικοινωνούσε μ` ένα ποίημα ή ένα αφήγημα ακούγοντας να το απαγγέλλουν ή να το διαβάζουν άλλοι, απολαμβάνοντάς το με τον ίδιο περίπου τρόπο που απολάμβανε μια θεατρική παράσταση, που εκείνο τον καιρό ήταν περισσότερο ακρόαμα και λιγότερο θέαμα, αφού και σκηνικά δεν υπήρχαν και οι ηθοποιοί κινούνταν ελάχιστα, αν όχι καθόλου, πάνω στη σκηνή.
Κι επειδή και οι ιστορίες και οι ήρωες των βιβλίων της ιπποσύνης ήταν κάτι το οικείο στο ευρύ κοινό, αναγνωστικό ή ακροαστικό, χρησιμοποίησε τα ίδια μέσα μ` εκείνα, δηλαδή ένα ζευγάρι ιππότη και συνοδού ασπιδοκράτη, που, όπως στα βιβλία της ιπποσύνης, περιφέρεται εδώ κι εκεί, σε μακρινές συνήθως αποστάσεις, και για να κυνηγήσει περιπέτειες, αλλά και για να πολεμήσει την κακία και την αδικία στον κόσμο. Με μία όμως σημαντική διαφορά: ενώ στα βιβλία της ιπποσύνης μια τέτοια περιπέτεια θεωρούνταν εύλογη και φυσική, άσχετο αν στην πραγματικότητα δεν συνέβαινε ποτέ, ο Θερβάν-τες αισθάνεται την ανάγκη να την δικαιολογήσει, παρουσιάζοντας για ιππότη έναν τρελό, ή έστω μισότρελο, που του `χει στρίψει το μυαλό απ` τα πολλά διαβάσματα και μάλιστα βιβλίων της ιπποσύνης, και για ασπιδοκράτη συνοδό του έναν χαζό, τόσο ώστε να πιστεύει αυτό που του λέει τ` αφεντικό του, ότι δηλαδή σύντομα θα κατακτήσει ένα νησί στο οποίο θα βάλει αυτόν, δηλαδή το συνοδό, για κυβερνήτη. Κι εδώ που τα λέμε δεν υπάρχει πιο φυσικό κίνητρο για οποιαδήποτε ανθρώπινη ενέργεια, ιδίως αν ο άνθρωπος είναι χαζός, απ` το συμφέρον.
Μ` αυτές λοιπόν τις προϋποθέσεις παύει να `ναι συμβατικό το ζευγάρι δον Κιχώτη - Σάντσο, κι ο αναγνώστης ή ο ακροατής παρακολουθεί τις περιπέτειές τους σαν κάτι το πιθανό, άρα συναρπαστικό κι ενδιαφέρον. Εύλογες και πιθανές βλέπει επίσης ο αναγνώστης ή ο ακροατής τις παραισθήσεις του δον Κιχώτη, που ορμάει με προτεταμένο δόρυ ή ξεγυμνωμένο σπαθί καταπάνω στον πιο ειρηνικό συναπαντητή του, νομίζοντάς τον για κάποιο γίγαντα ή κάποιο τέρας της φύσεως, κι ας προσπαθεί να τον αποτρέψει ο Σάντσο, που μπορεί να `ναι χαζός, δεν έχει όμως τις παραισθήσεις ενός τρελού.
Εκείνο ωστόσο που έχει την πιο μεγάλη αξία στο πεζογράφημα του Θερβάν-τες είναι οι αναρίθμητοι κι ατέλειωτοι διάλογοι ανάμεσα στον δον Κιχώτη και τον Σάντσο, τον ιππότη και τον ασπιδοκράτη του, τ` αφεντικό και τον υπηρέτη· όχι βέβαια όταν οδεύουν ο ένας πίσω απ` τον άλλον, ο δον Κιχώτης πάνω στ` οκνό του άλογο κι ο Σάντσο πάνω στο γάιδαρό του, αλλά όταν κάθονται, είτε για να ξεκουραστούν, είτε για να περάσουν κάπου τη νύχτα τους. Τότε ο δον Κιχώτης γίνεται ο συνετότερος των ανθρώπων, ενώ ο λόγος του είναι γεμάτος γνώσεις και πείρα ζωής. Απ` την άλλη μεριά παύει να `ναι χαζός κι ο Σάντσο, αντίθετα μάλιστα: λέει πράγματα γεμάτα λαϊκή σοφία και τόσο συναρπαστικά μερικές φορές, που αφήνουν ενεό από θαυμασμό και το ίδιο τ` αφεντικό του. [...]


[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]

Α΄ ΤΟΜΟΣ
Εισαγωγή
Πρόλογος
Στο βιβλίο: 'Δον Κιχώτης ντε λα Μάντσα'
-που πραγματεύεται την κατάσταση και τις δραστηριότητες του ξακουστού ιδαλγού δον Κιχώτη ντε λα Μάντσα
-που πραγματεύεται την πρώτη έξοδο που 'κανε απ' τον τόπο του ο χαρισματικός δον Κιχώτης
-όπου γίνεται λόγος για τον αστείο τρόπο με τον οποίο ο δον Κιχώτης ονομάστηκε ιππότης
-γι' αυτό που συνέβη στον ιππότη μας όταν βγήκε απ' το πανδοχείο
-όπου συνεχίζεται η διήγηση του παθήματος του ιππότη μας
-για τη γουστόζικη κι εξονυχιστική έρευνα που ο παπάς κι ο κουρέας έκαναν στο σπίτι του χαρισματικού ιδαλγού μας
-περί της δευτέρας εξόδου του καλού μας ιππότη δον Κιχώτη ντε λα Μάντσα
-περί της επιτυχίας που είχε ο δον Κιχώτης στην τρομερή και αφάνταστη περιπέτεια των ανεμόμυλων, με άλλα συμβάντα άξια για ευτυχή ανάμνηση
-όπου τερματίζεται και παίρνει τέλος η θαυμάσια μονομαχία ανάμεσα στον έξοχο Βιθκαΐνο και τον γενναίο Μαντσέγο
-για τις γουστόζικες κουβέντες που αντάλλαξαν ο δον Κιχώτης και ο σκουταριώτης του Σάντσο Πάνθα
-περί όσων συνέβησαν στον δον Κιχώτη με κάποιους γιδάρηδες
-γι' αυτό που διηγήθηκε ένας γιδάρης σ' όσους ήταν μαζί με τον δον Κιχώτη
-όπου δίνεται τέλος στην ιστορία της βοσκοπούλας Μαρθέλας κι άλλα γεγονότα
-όπου παρατίθενται οι απελπισμένοι στίχοι του νεκρού τσοπάνου μαζί μ' άλλα απροσδόκητα γεγονότα
-όπου γίνεται λόγος για μια δυσάρεστη περιπέτεια που 'χε ο δον Κιχώτης όταν συγκρούστηκε με κάποιους κακόψυχους Γαλιέγους
-για το τι συνέβη στον χαρισματικό ιδαλγό στο πανδοχείο που εκείνος φανταζόταν πως είναι κάστρο
-όπου περιγράφονται οι αμέτρητες αναποδιές που βρήκαν τον δον Κιχώτη και τον καλό του σκουταριώτη Σάντσο Πάνθα στο πανδοχείο που, για κακό του, πίστεψε πως ήταν κάστρο
-όπου περιγράφονται οι κουβέντες που αντάλλαξε ο Σάντσο Πάνθα με τον κύριό του τον δον Κιχώτη, κι άλλα περιστατικά άξια να τα διηγηθεί κανείς
-για τις διάφορες κουβέντες που λέγαν ο Σάντσο με τ' αφεντικό του και για την περιπέτεια που 'χαν μ' έναν νεκρό, καθώς και γι' άλλα σημαντικά γεγονότα
-για την πρωτοΐδωτη και πρωτάκουστη περιπέτεια που ο γενναίος δον Κιχώτης ντε λα Μάντσα την ξεπέρασε με λιγότερο κίνδυνο απ' ό,τι θα την ξεπερνούσε κι ο πιο ξακουστός ιππότης στον κόσμο
-που πραγματεύεται τη σπουδαία περιπέτεια και το πλούσιο κέρδισμα της περικεφαλαίας του Μαμπρίνο, μαζί μ' άλλα πράγματα που συνέβησαν στον ανίκητο ιππότη μας
-για την ελευθερία που χάρισε ο δον Κιχώτης σ' ένα σωρό φουκαράδες που, αντίθετα με τα γούστα τους, τους πηγαίναν εκεί που δεν θέλαν να παν
-γι' αυτό που συνέβη στον ξακουστό δον Κιχώτη στη Σιέρρα Μορένα, που ήταν μια απ' τις πιο σπάνιες περιπέτειες απ' όσες αφηγείται ο συγγραφέας ετούτης εδώ της ιστορίας
-όπου συνεχίζεται η περιπέτεια της Σιέρρα Μορένα
-που ασχολείται μ' όσα παράξενα συνέβησαν στη Σιέρρα Μορένα στο γενναίο ιππότη της Μάντσας και με τη μίμηση, εκ μέρους του, της μετάνοιας του Μπελτενέμπρος
-όπου συνεχίζονται οι αβρότητες που απ' τον πολύ έρωτα έκανε ο δον Κιχώτης στη Σιέρρα Μορένα
-για το πώς ξεκίνησαν με την πρόθεσή τους ο παπάς κι ο κουρέας, μαζί μ' άλλα πράγματα που αξίζει να συμπεριληφθούν στη διήγηση ετούτης της μεγάλης ιστορίας
-που αφορά τη νέα κι ευχάριστη περιπέτεια που 'χαν ο παπάς κι ο κουρέας στην ίδια οροσειρά
-που αναφέρεται στη διακριτικότητα της ωραίας Δωροθέας και σ' άλλα πράγματα με πολύ κέφι και γούστο
-που αναφέρεται στη σπιρτάδα της ωραίας Δωροθέας και σ' άλλα γουστόζικα και ευχάριστα πράγματα
-για τις γουστόζικες κουβέντες που αντάλλαξαν ο δον Κιχώτης κι ο σκουταριώτης του Σάντσο Πάνθα, μ' άλλα περιστατικά
-που πραγματεύεται το τι συνέβη στο πανδοχείο στην παρέα του δον Κιχώτη
-όπου αρχίζει το αφήγημα του αδίσταχτου Περίεργου
-όπου συνεχίζεται το αφήγημα του αδίσταχτου Περίεργου
-όπου δίνεται τέλος στο αφήγημα του αδίσταχτου Περίεργου
-που πραγματεύεται τη σύντομη κι ασυνήθιστη μάχη που 'δωσε ο δον Κιχώτης με μερικά κρασοασκιά, μαζί μ' άλλα απίθανα περιστατικά που του συνέβησαν στο πανδοχείο
-όπου συνεχίζεται η ιστορία της ξακουστής βασιλοπούλας Μηλομιλιάς [...]

Add: 2014-01-01 00:00:00 - Upd: 2021-03-17 18:29:05