Ο κορυφαίος υπερβατιστής R. W. EMERSON (1803 - 1882), ο γλαφυρός δοκιμιογράφος κι ο επιδέξιος ρήτορας, για μερικούς μάλιστα ο `μεγαλύτερος Αμερικανός φιλόσοφος`, δεν ήταν για τις προηγούμενες γενιές μια προσωπικότητα άγνωστη στον τόπο μας. Πολύ περισσότερο, η συμβολή των ιδεών του στη διαμόρφωση της `αμερικανικής ταυτότητας` (στην πλέον ευτυχισμένη της εκδοχή: εκείνη του αισιόδοξου σκαπανέα και του υπόλογου μονάχα απέναντι στην ηθική συνείδησή του) στάθηκε καθοριστική για την πνευματική συγκρότηση ολόκληρης της Δύσης μέσα στους τελευταίους δύο αιώνες. Αναχωρητισμός και κοινωνική παρέμβαση, ατομιστικές θεωρήσεις και αυτονομιστικές τάσεις, διαμαρτυρία και πρώιμες οικολογικές διακηρύξεις της μεταπολεμικής νεολαίας, εκπαιδευτικές ουτοπίες κι εξεγέρσεις -ένα σωρό φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της εποχής- βυθίζουν σημαντικό μέρος από τις ρίζες τους στη διδασκαλία του εμπνευσμένου στοχαστή της Νέας Αγγλίας· την αλήθεια του όμως θα την έβρει κανείς αποκλειστικά σχεδόν στο φλογερό του ενδιαφέρον για την ανεπανάληπτη μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου, στα δικαιώματά του μέσα σε μια δύσκολη ζωή, στην `υποχρέωσή` του να ευτυχήσει και να προκόψει σε αγαστή συνεργασία με τη φύση, το κοινωνικό περιβάλλον και την ψυχή του. Η παρούσα επιλογή από τα κείμενά του αθροίζει σε δυο τόμους την προσφορά δύο εκλεκτών μεταφραστών, σαράντα χρόνια μετά την τελευταία αυτοτελή εμφάνιση του εμερσονικού λόγου στη γλώσσα μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]