Ελάχιστο σε ποσότητα αλλά όχι και σε ποιότητα, το πεζογραφικό έργο του Ιακώβου Πολυλά - τρία όλα κι όλα διηγήματα - αποτελεί ακόμα και μια μοναδική εξαίρεση μέσα στην επτανησιακή λογοτεχνική παράδοση, που ζωτικός της χώρος υπήρξε κατεξοχήν η ποίηση αλλά και το δοκίμιο και οι μεταφράσεις. ( . . . ) `Τα διηγήματα του Πολυλά κατά την μορφήν και την ουσίαν έχουσιν όλως ιδίαν φύσιν, η δε σφραγίς του καλλιτεχνικού εν ταυτώ πνεύματος του συγγραφέως των , προσέδωκε δι΄αυτών εις το νεοελληνικόν διήγημα, νέαν, άγνωστον τέως, απόχρωσιν`, μας λέει ο Κ. Παλαμάς.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
