Στο τέλος του 20ου αιώνα, η κατάρρευση του κομουνιστικού μοντέλου στην ανατολική Ευρώπη γράφει τον επίλογο, αναμφίβολα προσωρινό, στην γιγαντιαία αντιπαράθεση που έφερε αντιμέτωπη από το τέλος του Α` Παγκοσμίου Πολέμου τη φιλελεύθερη δημοκρατία και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Πρόκειται για την ιστορία του ανταγωνισμού και της σύγκρουσης των πολιτικών καθεστώτων στις χώρες του αναπτυγμένου κόσμου τον 20ο αιώνα. Τα γεγονότα, που είναι πλέον πολύ γνωστά, αποτελούν το φόντο ενός γενικότερου προβληματισμού: Γιατί η φιλελεύθερη δημοκρατία, αντιμέτωπη με τα παραδοσιακά αυταρχικά καθεστώτα των αρχών του 20ου αιώνα, ενώ αρχικά είχε εξυμνηθεί, αμφισβητήθηκε τόσο γρήγορα στην περίοδο του μεσοπολέμου; Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει στη συνέχεια την εμφάνιση των ολοκληρωτικών καθεστώτων και την εφήμερη επιτυχία τους; Ποια είναι, τέλος, τα αίτια της κατάρρευσής τους; Η σε δεύτερο πλάνο επιδίωξη αυτής της συγκριτικής πολιτικής ιστορίας είναι να διερευνήσει τις συνθήκες που κυριαρχούν σε μια δεδομένη κοινωνία κατά τη γένεση, την ανάπτυξη και την παρακμή μιας μορφής καθεστώτος. Οι ιστορικοί συσχετισμοί ερμηνεύουν την εμφάνιση των πολιτικών μοντέλων σε συνάρτηση με την οικονομική εξέλιξη, τις κοινωνικές δομές, την κουλτούρα και τις προσδοκίες των ανθρώπων. Με άλλα λόγια, ο συγγραφέας προτείνει ένα ερμηνευτικό κλειδί της ιστορίας του αιώνα μας, της οποίας είναι πλέον δυνατόν να επιχειρηθεί η αξιολόγηση.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
