`CITROEN`:
Ήταν Παρασκευή και ο καιρός ερχόταν σε κατευθείαν σύγκρουση με τη διάθεσή μου. Υπέροχος. Γύρω μου οι `αγαπητοί συνάδελφοι` τιτίβιζαν, κάνοντας ως συνήθως φανταστικά σχέδια. Για άλλο ένα weekend θα πήγαιναν στη Μύκονο, στο Πήλιο, στο Παρίσι, στον Εξαποδώ και θα επέτρεπαν στις εξελίξεις να τρέχουν ερήμην τους και στις κάμερες να τις καταγράφουν (τι σκατά γράφουν;).
Άπλωσα τα πόδια μου στο γραφείο και ανακάλυψα ότι αφ` ενός φορούσα δύο λογιών κάλτσες και, από την άλλη, ότι πίσω από τις σόλες απλωνόταν ένας μικρός υπέροχος κόσμος - δηλαδή οι λάγνες γάμπες μιας ξανθιάς. Χωρίς κανένα λόγο, το μυαλό μου πήγε στην πρώην γυναίκα μου. Αυτό το `πρώην` βελτίωσε κατά πολύ την οπτική γωνία που έβλεπα τον κόσμο. Τότε ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο. [...]