Στις αρχές του 1945 η Γερμανία έζησε ένα από τα μεγαλύτερα ξεσπάσματα θανάσιμης βίας που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος. Μόνο τον Ιανουάριο, περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι βρήκαν βίαιο θάνατο. Το ξερό αυτό δεδομένο παρέχει την αφετηρία της εντυπωσιακής αφήγησης και της πρωτότυπης ιστορικής μελέτης του Ρίτσαρντ Μπέσελ.
Όταν τελείωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, εκατομμύρια άνθρωποι είχαν σκοτωθεί, εκατομμύρια επιζώντες είχαν χάσει τις οικογένειες, τα σπίτια και την υγεία τους, οι πόλεις είχαν γίνει ερείπια σπαρμένα με πτώματα. Ωστόσο πολλοί επέζησαν κι άρχισαν να ξαναχτίζουν τη ζωή τους στις πιο δυσοίωνες συνθήκες. Αυτή είναι η ιστορία της Γερμανίας το 1945, μια ιστορία `ζωής μετά τον θάνατο`.
Οι βομβαρδισμοί, τα θύματα του πολέμου, οι εδαφικές απώλειες, η οικονομική κατάρρευση και η κοινωνική αποσύνθεση, μαζί με τις διαδικασίες της αποναζιστικοποίησης, υπέθαλψαν στους Γερμανούς το αίσθημα της δικής τους θυματοποίησης, που στάθηκε κομβικό για τον τρόπο με τον οποίο βγήκαν μέσα από το τραύμα του πολέμου και της ολοκληρωτικής ήττας, γύρισαν την πλάτη τους στο Τρίτο Ράιχ και τα εγκλήματά του και συγκεντρώθηκαν στις προσωπικές τους ασχολίες.
Αυτή η μετάβαση της Γερμανίας από την πιο φοβερή καταστροφή της νεότερης ιστορίας σε μια περίοδο σχετικής ειρήνης, ευημερίας και πολιτισμένης ζωής είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστράφηκε ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]