... Γεννήθηκα βορειοανατολικά στον αιώνα κι οι μνήμες μου αρχίζουν από τα έξι και μετά. Όλο το πριν παραμένει γαλακτερό και συγκεχυμένο.
Από τις πρώτες θύμησες δεκάδες γυναικείες μορφές έρχονται και με τριγυρίζουν με διαφορετικές ιδιότητες η καθεμιά. Συγγένισσες, γειτόνισσες και φίλες της μαμάς μπαινόβγαιναν ολημερίς στο σπίτι μας. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, όλοι οι άντρες είχαν ρόλους μικρούς, άχαρους κι απόλυτα υποβαθμισμένους...
Ο Ορέστης στην κορύφωση της εφηβείας του κάνει τον πρώτο του απολογισμό σε μια προσπάθεια να ημερέψει φόβους τύψεις και ενοχές και ανακαλεί ιστορίες και μνήμες που από παλιά τον είχαν σημαδέψει ανεξίτηλα. Γιαγιά Μαρία, γιαγιά Ολυμπιάδα, μάνα, πατέρας κι ένα τσούρμο γυναικών, χρόνια τώρα πάνω στο νησί, μαζί κι ένας Αόρατος και μια Ευτέρπη-Ευτυχία που όμως έφυγε νωρίς...
Με αυθεντική καθημερινή γλώσσα και συχνές αναφορές σε τοπική διάλεκτο, με χρώμα και άρωμα παλαιότερων χρόνων, το "Βορειοανατολικά στον αιώνα" είναι μια φρέσκια, ζωντανή και ατμοσφαιρική λογοτεχνική αναπαράσταση μιας εποχής της ελληνικής πραγματικότητας.