Μετά την εισβολή του Ερυθρού Στρατού στην Ανατολική Πολωνία, τον Σεπτέμβριο του 1939, και ανεξαρτήτως της νέας ισορροπίας δυνάμεων την οποία διαμόρφωσε η επιχείρηση `BARBAROSSA`, τον Ιούνιο του 1941, η στάση της εξόριστης πολωνικής κυβέρνησης έναντι του Κρεμλίνου ήταν φυσικό να διακρίνεται από επιφυλακτικότητα. Η πολωνική καχυποψία εντάθηκε κατακόρυφα τον Απρίλιο του 1943, μετά την ανακάλυψη του σταλινικού εγκλήματος στο Κατίν, με τον ρόλο των δυτικών συμμάχων να παραμένει `πυροσβεστικός`. Ως τις παραμονές της εξέγερσης του 1944, η πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ του Κρεμλίνου και της πολωνικής κυβέρνησης στο Λονδίνο είχε πλέον κορυφωθεί. [...]