Τον Ιανουάριο του 1943 συναντήθηκαν στην Καζαμπλάνκα ο αμερικανός πρόεδρος Φράνκλιν Ρούζβελτ, ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ και οι ηγέτες των Ελεύθερων Γάλλων, Σαρλ ντε Γκωλ και Ανρί Ζιρώ. Η σημαντικότερη απόφαση που πάρθηκε, η οποία και ανακοινώθηκε αμέσως, ήταν η συνέχιση του πολέμου μέχρι την άνευ όρων παράδοση των δυνάμεων του Άξονα. Συμφωνήθηκε επίσης να γίνει απόβαση στην Ιταλία. Στο πλαίσιο αυτών των συμφωνιών, πραγματοποιήθηκε συνάντηση, την ίδια εποχή, των στρατιωτικών επιτελείων των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, στην οποία τονίστηκε η ανάγκη να ενταθούν οι αεροπορικές επιθέσεις εναντίον της Γερμανίας, όταν οι συνθήκες θα το επέτρεπαν. Οι στόχοι που επιλέχθηκαν ήταν κυρίως στρατιωτικοί και οικονομικοί: ναυπηγεία, συγκοινωνιακοί και επικοινωνιακοί κόμβοι, αεροναυπηγική βιομηχανία, διυλιστήρια, κ.ά. Ο Άρθουρ Χάρις, επικεφαλής της βρετανικής Διοίκησης βομβαρδιστικών, βέβαιος για την επίδραση του βομβαρδισμού των πόλεων στο ηθικό του εχθρού, δεν δίστασε να συμπεριλάβει στις νυχτερινές επιθέσεις του ακόμα και πόλεις στις οποίες δεν υπήρχαν στόχοι στρατιωτικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος.
