Στη λογοτεχνία δεν έχει τόσο σημασία το τι θα πεις, όσο το πώς θα το πείς. Σε μια ακραία οξύμωρη διατύπωση, θα λέγαμε κι εμείς ότι `το μέσο είναι το μήνυμα`. Στην παρούσα μελέτη μας επιχειρούμε να ανιχνεύσουμε τις διάφορες τεχνικές αφήγησης, έχοντας ως αφετηρία το πεζογραφικό και θεατρικό έργο 5 νεοελλήνων συγγραφέων: του Κώστα Μουρσελά, του Παύλου Μάτεσι, του Γιώργου Σκούρτη, του Γιάννη Ξανθούλη και του Γιώργου Μανιώτη. Τέτοιες τεχνικές είναι π.χ. τα παιχνιδίσματα με το χρόνο, όπως οι αναδρομές και οι προσημάνσεις, και οι υφολογικές νησίδες, όπως οι μεταφορές και οι μετωνυμίες. Ως κύριο θεματικό άξονα στις σύγχρονες ελληνικές λογοτεχνικές αφηγήσεις επισημάναμε το δίπολο συμβιβασμού - μη συμβιβασμού, και ως κύριους τύπους τον μικροαστό, ενσάρκωση του συμβιβασμού, και τον περιθωριακό, εκπρόσωπο του μη συμβιβασμού. Τέλος, θίγονται θέματα όπως ο μεταμοντερνισμός, το γκροτέσκο, οι τεχνικές προσωπογράφησης, οι περιγραφές κ.ά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]