Στο διήγημα `Αυτόχειρ`, η συγγραφική αλχημεία κατορθώνει να μετατρέψει την περιγραφή σε στοιχείο της αφήγησης, ένα στοιχείο που φορτίζει δραματικά την ατμόσφαιρα, ακόμη και σε στιγμές που η περιγραφή στέκεται σε ευτράπελα στιγμιότυπα. Γιατί το δράμα δεν βρίσκεται στην αυτοκτονία του άγνωστου άντρα το πτώμα του οποίου κείται σ` ένα δωμάτιο κάποιου σκοτεινού ξενοδοχείου, αλλά στην ψυχή του συγγραφέα, ο οποίος όχι μόνον δεν υποδύεται κάποιον ψευδώνυμο αφηγητή, αλλά εμφανίζεται μέσα στη διήγηση με το πραγματικό του όνομα, ως `κ. Μητσάκης`. Ο αυτόχειρ του είναι άγνωστος, όπως και σε όλους τους κατοίκους της Πάτρας, του τόπου που διάλεξε ο ξένος για να θέσει τέρμα στη ζωή του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]