Αρχίσαμε την κατασκευήν στις 24 Φεβρουαρίου 1957 και η κατασκευή κράτησε τρεις νύκτες, αφού για σκοπούς ασφαλείας εργαζόμασταν μόνο τη νύκτα. Την τρίτη ημέρα το πρωί το κρησφύγετο ήταν καλυμμένο με τους τσίγκους και χρειαζόταν τώρα να καμουφλαριστεί, ώστε να μην ξεχωρίζει από το γύρω περιβάλλον. Έτσι έπρεπε να ρίξουμε χώμα, πέτρες, και κλαδιά πάνω στους τσίγκους, για να το καμουφλάρουμε.
Μιαν άλλην νύχτα πήγαμε στη Μονή ξανά, για να στεγνώσουμε τα βρεγμένα μας ρούχα και τις πατανίες.
Ο Πέτρος είπε στον Αυξεντίου `Μάστρε μα εκάμνετε κρησφύγετο τζιει κάτω που έκαμνα ζευκάρι τζιαι ετζιυλούσετε πέτρες μέρα μεσημέρι; Εν να σας ακούσει κανένας τζιαι να σας προδώσει.`
Ο Αυξεντίου για να μην καταλάβουν οι υπόλοιποι και για να προκαλέσει κάποια σύγχυση είπε στον Πέτρο: ` Όχι Πέτρο. Κάμαμε μιαν κρύπτη για τον όλμο. Ο Πέτρος επέμενε και συνέχισε λέγοντας... `είντα, αν ήταν κρύπτη για τον όλμο, είσιεν να βάλετε τσίγκους; Εν κρησφύγετο που εκάμετε.`
Αφού ο Πέτρος δεν αντιλαμβανόταν τον Αυξεντίου, αυτός τον κοίταξε αυστηρά στα μάτια και του είπε σε τόνο προστακτικό `Πέτρο μιλάς πολλά.` Τότε ο Πέτρος έπαυσε να επιμένει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]