Τη ζωή της μουσικής και του ανέμου, του οράματος και της υπέρβασης πραγματεύεται η πρώτη αυτή συλλογή ποιημάτων του Γιώργου Αγγελόπουλου.

Μιας ζωής έξω από τους κανόνες και τις συμβάσεις που θέτουν οι κοινωνίες και τα άτομά της. Εκείνης που συντρέχει παράλληλα με την επιφανειακή και που πλέον κείται άδηλη, αφού καλύπτεται από το βρίθος των υλικών των υλικών πραγμάτων. Είναι η ζωή του Ανθρώπου που αισθάνεται τη γη σαν έναν εννιαίο τόπο, δίχως συρματόπλεγμα· ενός Ανθρώπου που μάχεται να σωθεί και με τον τρόπο αυτόν στη ζωή· πιστεύει από ένστικτο, δηλαδή από γνώση της ψυχής που έχει μεγαλύτερη αποδεικτική αξία από τη γνώση του νου. Και όταν αυτή η πίστη κυριαρχήσει, καθετί ανούσιο καταρρέει· και τότε έναν κόσμο άλλον αντικρίζουν τα μάτια του Ανθρώπου. Τα κοινωνικά αισθήματα του ανταγωνισμού, της ανωτερότητας, της μειονεξίας και της αλαζονείας έχουν αφανισθεί. Ένα μονάχα αγαθό μένει, μα περίσσεια αρκετή για μια ζωή ουσιαστική: η Αγάπη.

Θα κρεμαστώ απ’ τις γραμμές του πουθενά
απάνω στον Έρωτα το φτερωτό το άτι.
Με την αγάπη αέναη συντροφιά
Από το τίποτα θα φτάσουμε στο κάτι.