Πολυδούρη, Μαρία (1902-1930). Ποιήτρια της Νεορομαντικής Σχολής.
Κόρη του φιλολόγου Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής Μαρκάτου, μίας γυναίκας με πρώιμες φεμινιστικές ανησυχίες. Στα γράμματα εμφανίζεται σε ηλικία 14 ετών, με το πεζοτράγουδο `Ο πόνος της μάνας`. Σε ηλικία 16 ετών, διορίζεται στην Νομαρχία Μεσσηνίας, κατόπιν διαγωνισμού. Το 1921 μετατίθεται στην Νομαρχία Αθηνών και παράλληλα εγγράφεται στην Νομική Αθηνών. Στην υπηρεσία της θα γνωρίσει τον Κώστα Καρυωτάκη και μεταξύ τους θα αναπτυχθεί ένας σφοδρός έρωτας. Το καλοκαίρι του 1922, ο Καρυωτάκης μαθαίνει ότι έχει προσβληθεί από σύφιλη και της ζητά να χωρίσουν. Στην ζωή της μπαίνει, ο δικηγόρος Αριστοτέλης Γεωργίου. Τον αρραβωνιάζεται, αν και στην καρδιά της σιγοκαίει ο έρωτάς της για τον Καρυωτάκη. Χάνει την δουλειά της στο Δημόσιο και εγκαταλείπει την Νομική. Φοιτά στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και το καλοκαίρι του 1926, φεύγει στο Παρίσι, όπου προσβάλλεται από φυματίωση. Επιστρέφει στην Αθήνα και συνεχίζει την νοσηλεία της στο Νοσοκομείο Σωτηρία, όπου μαθαίνει για την αυτοκτονία του Καρυωτάκη. Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στην λογοτεχνική Γενιά του `20, που καλλιέργησε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής. Ο έρωτας και ο θάνατος, είναι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ποίησή της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]