Tο σύντομο αφήγημα "Aνασηκώνοντας το πέπλο" πραγματεύεται ένα ζήτημα διαχρονικό: το εύρος και τα όρια των ψυχικών ικανοτήτων - κυρίως το βαρύ τίμημα των εξαιρετικών ψυχικών ικανοτήτων. Πυρήνας του αφηγήματος είναι η εξερεύνηση της επισφαλούς σχέσης της καθημερινής πραγματικότητας με την άλλη, εξίσου ισχυρή, πραγματικότητα του οράματος. Όπως ο ήρωάς της βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα στη ζωή, τα πάθη και την οδύνη της και έξω απ’ αυτήν, παρατηρώντας την από απόσταση, έτσι και η συγγραφέας συνταιριάζει την ποιητική αίσθηση του κόσμου με τη νηφάλια φιλοσοφική διαπίστωση.
