Το βιβλίο αυτό δεν θωρακίζεται πίσω από μισόλογα μιας «ενδιάμεσης λύσης» προκειμένου να διεκδικήσει διαπιστευτήρια «υψηλότερης επιστημονικότητας». . . Καταλήγουμε σε ένα πολιτικό συμπέρασμα ευνοϊκό έναντι του φαινομένου της μετανάστευσης. Όχι μέσα από ένα κυνικό και εθνοκεντρικό σκεπτικό: επειδή η οικονομία μας επωφελείται από τη στυγνή εκμετάλλευση ανίσχυρων κοινωνικών ομάδων - αλλά επειδή συνειδητοποιούμε ολοένα και περισσότερο δύο κρίσιμες πτυχές της πραγματικότητας. Πρώτον: εκτός από τα προφανή οφέλη για την οικονομία υποδοχής, και παρά την ασθενέστερη διαπραγματευτική θέση των οικονομικών μεταναστών, στην ουσία πρόκειται στις περισσότερες περιπτώσεις για μια κατάσταση όπου τα συμβαλλόμενα μέρη επωφελούνται. Το πόσο και πώς καλύπτονται τα κόστη αποτελεί ένα πάγιο ερώτημα για κάθε αναπτυξιακό φαινόμενο και πλέον είναι γνωστό ότι ο επιμερισμός του κόστους και του οφέλους είναι μια υπόθεση πολιτικών επιλογών που αφορούν την ανάπτυξη και τη διανομή, τις οποίες επιλογές κάνει εντέλει η οικονομία υποδοχής. Αν δεν μας αρέσει η τρέχουσα ισορροπία δύναμης και πλούτου, ας την αλλάξουμε. Αλλά όσο δεν το πράττουμε ας μη δαιμονοποιούμε την παγκοσμιοποίηση ή τη μετανάστευση ή το σύστημα γενικώς. Δεύτερον: οι στεγανές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε εμάς (τους ντόπιους) και στους «άλλους» (τους μετανάστες) κοσμούν μόνο την εξημμένη φαντασία των επιπόλαιων λαϊκιστών κάθε είδους. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν αυτές οι άκαμπτες διαχωριστικές γραμμές. Στο εμπειρικό μας υλικό αναδεικνύεται το προφίλ και η δυναμική σταδιακού μετασχηματισμού μιας ομάδας που ελάχιστα διαφέρει τελικώς από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που τη φιλοξενεί. . . και, ίσως, το σημαντικότερο, κοπιάζει, αλλά διαγράφει ανοδικές τροχιές στη διάρκεια της παραμονής της. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]