Νυσταγμένος ο ήλιος έγειρε στη δύση του πίσω από τα δύσβατα βουνά της Τριχωνίδας βυθίζοντας το Μέγα Δένδρο σε πυκνό σκοτάδι. Τα ξύλινα παράθυρα σφαλίζουν βιαστικά και στα άδεια στενά πλακόστρωτα δρομάκια του πανέμορφου ελληνικού χωριού το αλαφροπάτητο αεράκι προσπαθεί θαρρείς με το τραγούδι του να διώξει το φόβο, τον πόνο και την απελπισία που `σπειρε χρόνια τώρα στην καρδιά των Ελλήνων ο Τούρκος κατακτητής. Εκείνο το βράδυ ήρθε στον κόσμο ο μικροσκοπικός Κώνστας, ο δεύτερος γιος της οικογένειας Δημητρίου, άστρο λαμπρό χριστιανικής αγάπης που έμελλε να φωτίζει και να οδηγεί τις καρδιές των σκλαβωμένων Ελλήνων κηρύσσοντας το λόγο του Θεού, με το όνομα άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]