Δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει πως ο Patrice Chereau είναι ένας σκηνοθέτης που παράλληλα με τον κινηματογράφο, και πριν από αυτόν, είχε διαγράψει μια τροχιά σημαντική στο θέατρο και πως εξακολουθεί να δουλεύει με μεγάλη επιτυχία όχι μόνο σε αυτούς τους δύο χώρους, αλλά και στην όπερα. Η δυσκολία δεν έγκειται απλώς στη σπανιότητα της περίπτωσης Chereau, στην ιδιοφυΐα του «γεννημένου» σκηνοθέτη, αλλά στην ουσία και το ύφος του κινηματογραφικού έργου αυτού του δημιουργού. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
