«Το μόνο που ζήτησα από τη ζωή ήταν ησυχία. Δεν ήμουν εξάλλου σε θέση να ζητήσω περισσότερα. Ήμουν από νωρίς πολύ κουρασμένη, εξουθενωμένη. Μόνο λίγη ηρεμία. Τίποτ’ άλλο! Να χάνομαι μέσα στα λαμπερά τοπία, στα κύματα της θάλασσας, στις κορυφές των βουνών και να ξεχνώ. Να ξεχνώ ποια είμαι κι από που ήρθα, να μην ξέρω τίποτα. . . να περιδιαβαίνω από τόπο σε τόπο χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, χωρίς προορισμό. Έτσι απλά. . .»
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
