Οι «44 ιστορίες της Αρχιτεκτονικής» είναι συνάμα κείμενα-αναγνώσεις ισάριθμων κτηρίων από διάφορους τόπους και διάφορες εποχές. Καμια φορά οι ιστορίες διευρύνουν την ιδέα μας για την αρχιτεκτονική μιλώντας για ένα ένδυμα ή ένα έργο τέχνης, ένα γεγονός ή και ένα τοπίο ακόμη. Τότε φαίνεται πως τα 44 κείμενα είναι αυτά τα ίδια κατασκευές, που «χτίζονται» πάνω σε προϋπάρχοντα κτήρια του υλικού μας πολιτισμού.
Στο βιβλίο επιχειρείται να οικοδομηθεί ένας λόγος για την αρχιτεκτονική, ο οποίος τελικά περιγράφει μια βιωματική σχέση με τον κόσμο της, έτσι όπως μπορεί να τον αγαπήσει κανείς περπατώντας στα ερείπια την αρχαίας Ρώμης, σε μια παραλία της Πορτογαλίας με αυθαίρετα στον Ατλαντικό, στο ελληνικό τοπίο με τον αρχαίο ναό ή στους σύγχρονους δρόμους του Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη. Με τον ίδιο τρόπο όμως μπορεί κανείς να αγαπήσει την αρχιτεκτονική ξεφυλλίζοντας βιβλία και θαυμάζοντας τις κατόψεις των κτηρίων ως θεωρήματα, δηλαδή ως καθαρές διατυπώσεις της λογικής και της ποιητικής του ανθρώπινου πνεύματος.
Το βιβλίο αυτό θέλει να μας πείσει ότι η ανάγνωση και η ερμηνεία της αρχιτεκτονικής δεν είναι υπόθεση κάποιων ειδικών που ενδιατρίβουν σε μια απομονωμένη τεχνική γνώση. Μπορούμε να διαβάζουμε την αρχιτεκτονική με την ίδια διεισδυτική βουλιμία και το ίδιο πάθος που διαβάζουμε την τέχνη και τα γραπτά αυτά μνημεία, εστίες οικειότητας, όπου μέσα τους κατοικούμε καθορώντας προς τα έξω την ελκυστική αλλά και αινιγματική εικόνα του κόσμου;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]