Το δικό μου ψάρεμα που μ` άρεσε από μικρός να το λέω Ψαροσύνη, όπως το `λεγαν οι ψαρομαέστροι του τόπου μου, γράφτηκε για τους Έλληνες ψαράδες.
Κι ήρθε το μπότζι των καιρών κι εχύθη η μελάνη και έγινε κατάθεση ψαράδικη. Κατάθεση ψυχής και όχι γνώσης, μιας και κανείς από τους ερωτικούς της δε γνώρισε ποτέ αληθινά τα μυστήρια τα ανεξήγητα της αφεντιάς της και των παιδιών της.
Έγινε το λοιπόν βιβλίο ψαράδικο.
Για τους επόμενους και τους τωρινούς.
Για τους ψαράδες-ψαράδες τους πολυαγαπημένους μου.
