Το 1984 οι αδελφοί Ταβιάνι γύρισαν την ωραιότερη ίσως κινηματογραφική ταινία τους, το σενάριο της οποίας βασίστηκε σε έξι διηγήματα του Λουίτζι Πιραντέλο. Από τη πλούσια διηγηματική παραγωγή του νομπελίστα Ιταλού συγγραφέα, η οποία, καθώς έλεγε ο ίδιος, `αποτελείται από πολλούς μικρούς καθρέφτες`, οι Ταβιάνι επέλεξαν μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές. Με φόντο τη Σικελία των αρχών του αιώνα, εκεί όπου ο θρύλος σμίγει με την Ιστορία και η ποίηση με το δράμα της καθημερινής ζωής, ο Πιραντέλο εξερευνά το χάος της ανθρώπινης ύπαρξης, τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, με το πικρό, ιδιότυπο χιούμορ του, `που μοιάζει με χαμόγελο και όμως είναι δάκρυ`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]