Πως ο Αγγουλές ήταν απλά `ένας λαϊκός τροβαδούρος του πόνου, της αγάπης, της ανθρωπιάς` θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Τα συναισθήματα που διατρέχουν τα ποιήματά του είναι κάπως κοινά, με την έννοια που δίνουμε στον όρο `κοινή αίσθηση`, αλλά η νοοτροπία του απέχει πολύ από τον κοινό νου. Το έργο του έχει βέβαια τα όριά του, αλλά είναι φανερό πως ανήκει σ` εκείνον τον τύπο ποιητή που γέννησε ο Καρυωτάκης ανένταχτος διανοούμενος, που αδυνατεί να αναγνωρίσει δικαιώματα στην αρχή της πραγματικότητας και χάνεται στην προσωπική του άβυσσο, υπερασπίζοντας μιαν άδολη ηθική. Τέτοιος ήταν ο Αγγουλές, από την απροσδόκητη αρχή, μέχρι και το αναμενόμενο τέλος του.
Η σειρά `Βίοι Αγίων (Υπόγειες Διαδρομές)` αποτελείται από μονογραφίες ή, άλλως, βιογραφικά δοκίμια για τους `καταραμένους` των γραμμάτων και των τεχνών, με ιδιαίτερο λογοτεχνικό και, παράλληλα, προσωπικό ύφος, που τα διαφοροποιεί από μια συνηθισμένη βιογραφία. Μέσα από ατμοσφαιρικές διηγήσεις αναβιώνουν μνήμες, περιγράφονται στιγμές και αποκαλύπτονται άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου ξεχωριστών δημιουργών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]