«Τι είναι η φύση; Τούτη την ερώτηση προσπαθούμε να απαντήσουμε με τη φυσική γνώση και τη φυσική φιλοσοφία. Συναντάμε τη φύση ενώπιόν μας ως αίνιγμα και πρόβλημα, που από τη μία αισθανόμαστε παρακινημένοι να λύσουμε, από την άλλη νιώθουμε αποστροφή. Προσελκυόμαστε, διότι το πνεύμα υποψιάζεται μέσα της τον εαυτό του. Απωθούμαστε σαν από κάτι ξένο, όπου το πνεύμα δεν βρίσκει τον εαυτό του.
Ο Αριστοτέλης λέγει ότι η φιλοσοφία εκκινεί από το `θαυμάζειν`. Μόλις αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε, συλλέγουμε ήδη γνώσεις για τις ποικίλες διαμορφώσεις και τους νόμους της φύσης. Τούτη η διαδικασία προχωρεί πάνω, κάτω, έξω, μέσα κ.λπ. στο διηνεκές και, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει τέλος, δεν μας ικανοποιεί. Εν μέσω δε όλου αυτού του πλούτου των γνώσεων μπορεί πάλι να επιστρέψει ή να εγερθεί για πρώτη φορά το ερώτημα: Τι είναι η φύση; Παραμένει πάντα πρόβλημα.
Παρατηρώντας τις προόδους και τις μεταστοιχειώσεις της, επιθυμούμε να συλλάβουμε την απλή της ουσία, να αιχμαλωτίσουμε τον Πρωτέα, να αναχαιτίσουμε τις μεταμορφώσεις του, να τον οριοθετήσουμε και να τον εξαγγείλουμε στον εαυτό μας, ώστε να μη μας ξεφεύγει διαρκώς με πολλαπλούς καινούριους τύπους, αλλά να αποκαλύψει στη συνείδησή μας με απλή γλώσσα τι τέλος πάντων είναι».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
