Η ετυμολογία της λέξεως κοσμολογία (κόσμος και λόγος) προσφέρει μια πρώτη ιδέα για το περιεχόμενο του όρου. Πρόκειται, κατ` ουσία, για την επιστήμη του κόσμου στο σύνολό του, η οποία πρέπει να περιλαμβάνει την έρευνα του υλικού σύμπαντος, χωρίς, όμως, να εμπίπτει στο χώρο των φυσικών επιστημών. Η χρήση της λέξης κόσμος δηλώνει από μόνη της την αρμονία και την τάξη, την οποία οι αρχαίοι έλληνες διέκριναν γύρω τους. Στην εποχή, όμως, που εξετάζεται στο βιβλίο αυτό, στους μέσους χρόνους και την αναγέννηση, η διάκριση δεν ήταν σαφής. Οι φιλόσοφοι ασχολούνταν και με τις φυσικές επιστήμες, προσεγγίζοντάς τες με μεθοδολογία, η οποία πηγάζει απευθείας από τη φιλοσοφία. [. . .] Έργο της κοσμολογίας εκείνης της εποχής δεν ήταν απλά να αποκαλύψει τις βαθύτερες και μόνιμες αιτίες των κοσμικών φαινομένων, αλλά μελετούσε τα ίδια τα φαινόμενα, όπως και τους νόμους που ρύθμιζαν αρμονικά τη λειτουργία του κόσμου. Όπως, όμως, έχει παρατηρηθεί, στον κόσμο ανήκει και ο άνθρωπος, οπότε και αυτός έπρεπε να εμπίπτει στο πεδίο της κοσμολογίας. [. . .]

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]