Εδώ και πέντε χρόνια που με απασχολεί η μελέτη και η προετοιμασία για έκδοση του χειρογράφου των Ολυμπιακών ωδών με ταλάνιζε η διαρκής φιλολογική αμφιβολία: είναι ή δεν είναι μπροστά μας η γραφίδα του Κάλβου; Θυμάμαι τον ενθουσιασμό του αγαπητού Νίκου Κουρκουμέλη, όταν του έδειξα το χειρόγραφο χωρίς να τον έχω προϊδεάσει, τη συναίνεση του φίλου εκδότη Παναγιώτη Αναστασόπουλου. Αλλά έως αυτή τη στιγμή οι αμφιβολίες μου άλλοτε επανέρχονται και άλλοτε αραιώνουν.
Δεν είχα άλλο δρόμο από το να ζητήσω τη συνεργασία ενός κάλου κλασικού φιλολόγου: αποτάθηκα στον συνάδελφο Χρήστο Τσαγγάλη. Από τη στιγμή που τον πρωτογνώρισα, αυτόν και το έργο του, εκτίμησα πάρα πολύ τη φιλολογική του δεινότητα. Με προθυμία δέχτηκε την πρότασή μου, μετέφρασε το κείμενο από τα λατινικά, παρέθεσε τα σχόλια και συζήτησε κατ` επανάληψη μαζί μου τα διάφορα προβλήματα που ανέκυπταν.
Ο μαθητής μου και συνάδελφος Γιώργος Ανδρειωμένος έγραψε ένα άρθρο για το βιβλίο αυτό, συγκεφαλαιώνοντας όσα ξέρουμε για την αρχαιογνωσία του Κάλβου και την επί τριάμιση χρόνια παραμονή του στη Γενεύη, και η συνάδελφος Λουΐζα Χριστοδουλίδου μετέφρασε από τα γαλλικά τις δύο μεσσηνιακές ωδές του Casimir Delavigne για τη Jeanne d` Arc. Σε όλους εκφράζω τις ευχαριστίες μου. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]