(. . .) Φύσεις απαιτητικές και ανήσυχες, χαρακτήρες που μετεωρίζονται ανάμεσα σε αντικρουόμενες επιθυμίες, οι ήρωες του βιβλίου διαλέγουν επιπλέον και λάθος ταίρι. Άλλος από φιληδονία, άλλος από επιπολαιότητα, νεανικό ενθουσιασμό, μνησικακία ή εκδικητικότητα, διαβαίνουν με σχετική ευκολία τη γραμμή ανάμεσα στην αγάπη και στο αντίθετό της, στην αλήθεια και στο ψέμα, στην πίστη και την προδοσία. Κι όταν σημάνει η ώρα της κρίσης, ποιός μπορεί να πει με βεβαιότητα αν οφείλεται στην πανουργία του έρωτα, στην πονηριά της μοίρας ή στο δίχτυ που έριξαν οι ίδιοι στον εαυτό τους;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
